CAN’A MEKTUP

Mersin, 8 Nisan 2012

Sevgili Torunum, Canımın İçi, Güzel Kuşum,

Yarın bir yaşına gireceksin. Ä°lk doÄŸum gününü kutlayacaksınız; yurdundan, aileden uzakta annen ve babanla… Ne güzel bu günlere ulaÅŸmak, görmek…
Geçen yıl doğacağın günlere, seni beklediğimiz zamana döndüm birden. Hepimiz, sabırsızlıkla ve merakla bekliyorduk seni. Doğumundan bir iki gün önce ‘Geleceğim hazırlıklı olun!’ gibisinden şakalar yaptın bize. Alıştık senin şakana. Son kez hastaneye gidişimizde de çok bekletip heyecanlandırmadan bizleri, doğuverdin hemen.
Canım, bir tanecik torunum, Mersin’den gideli bir buçuk ay oldu. Kimbilir ne kadar büyüdün ve deÄŸiÅŸtin. Annenin yazdıklarından izliyoruz seni, görebilseydik keÅŸke… Evimizde her odada senin çerçeveli fotoÄŸrafın var, bilgisayarımın ekranında da bana gülümseyen yüzünü görüyorum her açıp kapayışımda. DoÄŸum günü fotoÄŸraflarını bekliyoruz ÅŸimdi. Buradayken oynadığın Türk bayraklı balonun oturma odasında duruyor hep. Dedenle arada dokunuyoruz ona, senin elin, tenin deÄŸdi, kokun sindi diyerek…
Doğduğun gün başladığım, seni gözleyerek, izleyerek ya da özel zamanlarda yazdığım senin defterinden, şimdi kaleme aldığım bu mektubu gönderiyorum sana.
Geçen hafta Hilmiye Yengen’i Adana’dan dönüşümüzde Mersin’e getirmiÅŸtik. Onu burada açılan, ‘Avrasya El Sanatları Sergisi’ne götürdük. Harflerin birleÅŸtirilmesiyle oluÅŸan trenler satılıyordu. Tabii hemen senin adınla bir tren oluÅŸturduk. Evdeki kütüphanemizin bir rafına yerleÅŸtirdik. O trene sevgimizi koyduk, sana gönderiyoruz. DoÄŸum günün kutlu olsun Can’ımız…
DoÄŸum gününe deden ve ben de yüreÄŸimizle, sevgimizle katılacağız. Sizin minik ailenizin mutluluÄŸunu izleyeceÄŸiz. DoÄŸumunla ailemize neÅŸe, mutluluk, umut, her ÅŸey, her ÅŸey getirdin güzel kuÅŸ. YaÅŸamın hep güzel geçsin. SaÄŸlık ve huzur diliyorum sana. BaÅŸka ülkelerde ve ülkemizde çocukların ölmediÄŸi, annesiz, babasız, ailesiz kalmadığı bir ortamda büyü ve yaÅŸa bütün çocuklar gibi. Dünyanın ve bizim umudumuzsunuz çünkü…
Seni yeniden görene deÄŸin, yaramazlıklarının, afacanlıklarının haberini bekliyorum. Minik ellerini, avuçlarını, sıcacık bakan, gülen gözlerini, saçlarını koklayarak öpüyorum. Anneni ve babanı da fazla üzme olur mu canım…
Babaannen

(Bebek ve Ben. Com’da yayımlanmıştır)